De teelt van wijndruiven en het maken van wijn zijn tijdrovende, zware en arbeidsintensieve activiteiten. De veeleisende processen die nodig zijn om wijn te maken, leiden vaak tot slechte arbeids- en levensomstandigheden voor zowel de kleinschalige wijnboer.inn.en als de arbeiders op grote plantages.
De Fairtrade standaarden zijn bedoeld om de arbeidvoorwaarden te verbeteren, de rechten van de werknemers op de wijnplantages te beschermen en de organisaties van kleinschalige wijnboer.inn.en te steunen om meer zeggenschap te verwerven in de toeleveringsketen en hun inkomen te verhogen. Wereldwijd zijn er 30 Fairtradeorganisaties van wijnproducenten, in Zuid-Afrika, Chili en Argentinië.
Zuid-Afrika is de grootste producent van Fairtrade wijn ter wereld, met 18 producentenorganisaties. Het land is goed voor ongeveer twee derde van de verkoop van alle Fairtrade wijn. Ook Chili produceert een groot aandeel Fairtrade wijn en telt 7 producentenorganisaties. Beide landen werden in het verleden geconfronteerd met uitzonderijke economische, sociale en politieke uitdagingen.
Het apartheidssysteem in Zuid-Afrika beperkte de mogelijkheden voor economische vooruitgang voor de meerderheid van de bevolking. Dat leidde tot een erfenis van slechte arbeidsvoorwaarden en sociale verhoudingen in de wijnsector. De belangrijkste problemen zijn de sterk ongelijke verdeling van de grond, een geschiedenis van paternalistische arbeidsverhoudingen, een hoog alcoholverbruik bij de werknemers, lage lonen, ontoereikende huisvesting en arbeidspraktijken waarbij vrouwen vaak worden gediscrimineerd.
Chili kent een lange traditie van coöperatieves in de druiventeelt en de wijnbouw, maar vele daarvan gingen failliet tijdens het bewind van Pinochet. Veel van de overgebleven wijnboeren wonen in uiterst arme gebieden en kampen met lage marktprijzen die niet voldoende inkomen opleveren om te voldoen aan de noden van hun familie.
