Klimaat in nood: waarom economische rechtvaardigheid onmisbaar is

Van 2 tot 13 december gaat COP25 door: hét moment bij uitstek om je eraan te herinneren hoe economische rechtvaardigheid centraal zou moeten staan in de onderhandelingen over de wereldwijde ecologische crisis. Het zou moeten klinken als een soort mantra in de hoofden van besluitvormers, die meer dan ooit verantwoordelijkheid dragen voor de toekomst en de gezondheid van onze planeet en haar bewoners. Het zal van hen afhangen of de actoren van verandering (burgers, boeren, bedrijven, verenigingen, ...) de financiële en structurele middelen zullen krijgen om de torenhoge ambities te verwezenlijken.

Waarom? Op onze kleine planeet zorgen 500 miljoen kleinschalige boerderijen (meestal familiale landbouw) voor 80% van het voedsel dat wereldwijd wordt geconsumeerd. Landbouwers staan aan de frontlijn en krijgen als eerste te maken met de rampzalige gevolgen van klimaatverandering: droogte, stortregens, natuurrampen, etc. Hoe kan je een product telen als de seizoenen niet meer hetzelfde zijn, als ze onvoorspelbaar worden? Voeg daar dan nog eens een economisch systeem aan toe, die steeds lagere prijzen oplegt die miljoenen boeren in een situatie van extreme armoede dompelen...

Tegelijk kunnen producenten ook de beste oplossingen bieden voor de klimaatcrisis. Maar we zijn helaas ver verwijderd van een scenario waarin producenten kunnen investeren in duurzame productiemethodes. Dit ondanks de expertise, de knowhow en alle goede wil van mensen die dagelijks met hun product bezig zijn.

Bij Fairtrade zien we het vanop de eerste rij: de combinatie van de klimaatcrisis met de afwijkingen van het huidige economische systeem, creëert een explosieve cocktail die de wereldwijde voedselveiligheid bedreigt, investeringen in agro-ecologie bemoeilijkt en de opwarming van de aarde versnelt. Effecten waar niemand aan zal ontkomen. Als we ons niet aanpassen, zou de opwarming van de aarde de wereldwijde landbouwopbrengsten tegen 2050 met 30% kunnen verminderen. In Afrikaanse, Aziatische en Latijns-Amerikaanse landen, waar zich de meeste kleinschalige producenten bevinden, zal de ecologische crisis tegen 2030 naar verwachting meer dan 100 miljoen mensen onder de armoedegrens duwen.

We moeten het huidige mondiale economische systeem dringend corrigeren. Want het gewicht van de klimaatuitdaging kan niet alleen op de schouders van consumenten en burgers rusten, ook al speelt elk van ons een belangrijke rol. Overheden en bedrijven over de hele wereld hebben sleutels in handen die voor een versnelde verandering zou kunnen zorgen. Het is tijd voor een eerlijk, meer evenwichtig economisch systeem, die een positieve bijdrage levert aan de klimaatcrisis, gebaseerd op sociale en economische rechtvaardigheid.

Lees meer