Eerlijke verhalen uit Peru


Naar Peru trekken, om er het eerlijke verhaal van de mensen achter Fairtrade bananen te achterhalen, dat is een hele onderneming. Gingen mee op avontuur: onze regisseur en cameraman van Aap Media, Belgo-Peruviaan David Mendez, Charles Snoeck (onze woordvoerder) en Heleen De Wulf, HR en PR-verantwoordelijke.

Heleen is ook het brein achter de planning van deze Peru-trip. Bestemming? APPBOSA, een Fairtrade coöperatieve. Sinds 2004 teelt deze coöperatie eerlijke bananen in Samán, een vallei in het noordwesten van Peru. Ze verenigt 463 boeren, die samen zo’n 620 hectare bananenplantages beheren.

APPBOSA is niet lukraak gekozen: 6 jaar geleden ging Pieter Embrechts voor ons op pad om het verhaal van de eerlijke banaan te ontdekken, en leerde er Leydi Jimena kennen. Toen 8 jaar, nu een vrolijke, jonge tiener. Hoe het met haar gaat kan je hier bekijken. 

Heleen sprokkelde ook enkele andere verhalen. De mooiste zetten we hieronder op een rijtje!

Top chef in Peru

Voor echt! Niet voor televisie, wel met dezelfde ‘serieux’ - micro inbegrepen ;-).

‘Taller gastronomia’, dat is de naam van een reeks kookworkshops, gefinancierd met de Fairtrade premie. Iedereen uit de gemeenschap, ook wie niet gelinkt is aan APP Bosa, kan deelnemen. Of hoe de Fairtrade premie bijdraagt aan een hele gemeenschap...

De deelnemers krijgen een lessenreeks over gezond, gevarieerd en smaakvol koken. Tijdens de gesprekken met de kookgrage dames blijkt al snel dat iedereen het geleerde op verschillende fronten inzet: de extra lekkere maaltijden geven de familiemomenten nog meer jus, de meeneem-schoollunches van de kinderen krijgen een upgrade, en sommigen starten een microbusiness in voeding. Zo verkoopt Lorena voortaan gebraden kip in het dorp. Ze rijdt rond met een uitgebouwd brommertje en een microfoon, om zo haar verse maaltijden in een mum van tijd van de hand te doen.


Net wanneer ik in Saman (het dorp van de coöperatieve APP Bosa) ben, worden de workshops van twee cycli afgesloten met een gastronomische beurs. Het nieuwe culinaire talent stelt er haar kookkunsten voor in een explosie aan smaken en kleuren.

En dan krijg ik de vraag om de lekkerste en meest verzorgde maaltijd uit te kiezen. Officieel, met prijsuitreiking en al. En de eeuwig presente micro! Help! Hoe kan je slechts één winnaar kiezen uit zo veel ijver en vlijt. Voor mij heeft iedereen gewonnen… Maar daar kom ik dus niet mee weg. Ik kijk mijn collega Charles gedecideerd aan: “Help mij om deze loodzware smaakknoop door te hakken!”.

Eenmaal over de stress van het te vellen salomonsoordeel, geven Charles en ik ons moedig over aan alle smaakbommen. Hoe meer we proeven, de taxerende en hoopvolle ogen van de kokkinnen voelen en de plaats in buik en maag verkleint, hoe moeilijker het kiezen wordt. Want God, wat kunnen die vrouwen koken!

En de winnaar is: een ceviche (nationale gerecht!) sabrosisimo en een té lekkere bananencake.

Of hoe de Fairtrade banaan haar plek opeist!

Doña Justa

 

De strafste bekentenis komt van de oma van Leydi, doña Justa. Ze checkt en dubbelcheckt of de kleinkinderen haar zeker niet kunnen horen en dan bekent ze… Dat zij en haar man vroeger, na een lange dag hard werken op de bananenpercelen, nableven in het veld om te vrijen (in Spaans klinkt het nog steeds mooier: “hacer el amor”). Ze lacht ondeugend. Haar man is 7 jaar geleden gestorven, al lijkt hij met haar verhaal weer even mee aan tafel te schuiven en goedkeurend de bekentenis van zijn mooie vrouw toe te lachen.

Wat een schoon mens, die doña Justa. Acht kinderen heeft ze op de wereld gezet, en intussen fladderen er 19 kleinkinderen maar al te graag rond haar warme nest. Zijzelf kan lezen noch schrijven en had een moeilijke kindertijd. Ze wilde het absoluut anders voor haar kinderen. Daar is ze, samen met haar man, wonderwel in geslaagd.

Haar handen verraden veel en hard werk. Haar prachtige gezicht is er een met vele verhalen. Wat een wijze vrouw.

Het meest frappeert me nog hoe open ze naar de wereld kijkt, terwijl ze eigenlijk maar een piepklein stukje van de wereld heeft ervaren. Wat een levenskunst! Volgens mij heeft ze de mooiste lach van de hele wereld.

Ik ben erg geraakt door de verhalen die ze vertelt terwijl ze haar dieren voedt. Eerst mogen de kippen aan tafel. Ze blijft geduldig bij hen, tot het laatste kruimeltje weggepikt is. Ze wil immers vermijden dat de schapen met het kippenvoer aan de haal gaan. Dan krijgen de schapen hun deel van de koek.  Ze vertelt honderduit, soms schaterlacht ze, af en toe is er een traan van ontroering. Ze is ervan overtuigd dat haar man op de een of andere manier ergens heel fier toekijkt. Ik geloof haar.

Meer weten

De Fairtrade banaan

Lees meer

Ben jij zo eerlijk als een Fairtrade banaan?

Lees meer

10 eerlijke weetjes over Fairtrade bananen

Read more